Σκοτάδι – Φως

 

 

Η πανσέληνος τρόμαξε, κρύφτηκε,

 

σβήνω το φως του κόσμου να αντέξεις,

 

στο σκοτάδι βλέπεις καλύτερα.

 

Μια πύλη, ανοιχτή...

με φύλακα ξεχωριστό,

μενταγιόν το πολυπόθητο κλειδί του.

‘’Απαγορευμένη είσοδος’’

σε πλάσματα της φύσης,

μη σταθεί κανένα ικανό να δει

μια εύθραυστη καρδιά.

 

Παντού σκοτάδι.

Γέρνεις στη θύμηση των Καλών Στιγμών.

Κυκλικές διαδρομές.

Με ακτίνα την είσοδο του μηδέν

και μοίρες τη σάλα του άπειρου.

 

Κλείσε τα μάτια σου.

Ψάχνω να βρω χαρτί, να ζωγραφίσω,

να δώσω σχήμα στο φεγγάρι

και να κρεμάσω το παραλήρημα,

Στον Σκοτεινό Ουρανό.

 

Απορροφημένος εκεί.

Στο μέλλον, δεμένο με τα αποκαΐδια του παρελθόντος.

Ψιθυριστά θα σου πω, πως η αξία του ουρανού κρύβεται στην κίνηση

και η ομορφιά του κόσμου στην αλήθεια του.

 

Όλα τελειώνουν αργά,

εμείς μένουμε εδώ

κι είναι αυτό που μας πονάει το άπιαστο (απαγορευμένο) όνειρο.